środa, 10 marca 2010

Owady

TEMAT: OWADY

Owady (Insecta, insecto, przestarzale: insekty) – gromada stawonogów. Najliczniejsza grupa zwierząt. Szacunkowa liczba gatunków owadów wynosi około 1 miliona. Są to zwierzęta wszystkich środowisk lądowych, wtórnie przystosowały się też do środowiska wodnego. Były pierwszymi zwierzętami, które posiadły umiejętność aktywnego lotu. Rozmiary ciała owadów wahają się od 0,25 mm do ponad 350 mm. W Polsce do najliczniej reprezentowanych rzędów owadów należą: motyle, chrząszcze, błonkówki i muchówki. Owady mają olbrzymie znaczenie dla ekosystemów, są wśród nich też szkodniki (z ludzkiego punktu widzenia), organizmy pasożytnicze i komensale. Dużą grupę stanowią owady przenoszące choroby pasożytnicze, bakteryjne i wirusowe. Nauka zajmująca się owadami to entomologia.


ZNACZENIE:

Owady spotyka się na lądzie w wodzie, powietrzu, pod ziemią, na organizmach roślinnych i zwierzęcych, w ich odchodach i na zwłokach, w strefach zimnych, gorących i umiarkowanych. Tak niezwykłe rozprzestrzenienie się owadów w połączeniu z ich ogromną rozrodczością i tym samym liczebnością, odgrywa w życiu człowieka i jego gospodarce olbrzymią rolę pozytywną, ale i często negatywną. Owady bowiem zapylają większość roślin użytkowych, oczyszczają ziemię z martwych, butwiejących resztek organicznych, poprawiają strukturę gleby, produkują pewne surowce jak np. miód i wosk, ale i niszczą lasy i uprawy polowe oraz ogrodowe, uszkadzają i niszczą zapasy pożywienia, są roznosicielami rozmaitych, groźnych chorób jak np. zarodźców malarii.
Olbrzymie znaczenie owadów w przyrodzie wynika z kilku właściwych im cech. Z cech tych wymienić należy zdolność do lotu, znaczną plastyczność, dzięki której przystosowały się do różnych środowisk oraz warunków życia oraz ich stosunkowo małe wymiary, dzięki którym mogą się wciskać w najdrobniejsze nawet zakamarki i szczeliny. Bardzo ważną cechą owadów jest ich duża rozrodczość, połączona w niektórych przypadkach ze zdolnością do masowego, gwałtownego rozmnażania tzw. gradacji. Przykładem mogą być drobne cykady – piewiki, u których z jednej pary w ciągu sześciu pokoleń, w jednym roku powstać może 500 milionów osobników. W Afryce obserwowano w 1936 roku przelot szarańczy wędrownej trwający trzy dni, chmarą o szerokości 5 km i grubości 15 m. Nietrudno wyobrazić sobie szkody, jakie taka inwazja żarłocznych owadów wyrządza na polach uprawnych.
Owady w zdecydowanej większości żywią się pokarmem roślinnym i jedne zjadają liście, inne igły drzew iglastych, jeszcze inne pąki, młode pędy, korę lub też owoce, a jeszcze inne, jak kołatki zjadają martwe drewno. Wiele gatunków owadów jest pasożytami odżywiającymi się kosztem swoich żywicieli okresowo lub stale, pasożytami zewnętrznymi lub wewnętrznymi.

Do napisania!!!!;*;) Pa!;D

Widłaki

TEMAT: WIDŁAKI

Widłaki, widłakowe (Lycopodiophyta) – gromada roślin naczyniowych licząca współcześnie około 1100–1200 gatunków. Cechują się przewagą sporofitu nad gametofitem, pokryciem łodyg drobnymi liśćmi (mikrofilami) oraz umieszczeniem zarodni produkujących mejospory na górnej stronie liści lub też w kącie tych liści.
Dzisiejsze widłaki są niepozornymi, zimozielonymi roślinami. Większość widłaków charakteryzuje długi cykl życiowy. Od wykiełkowania zarodnika do powstania dojrzałej rośliny mija niekiedy 20 lat.
W Polsce ochroną gatunkową objęte są wszystkie widłaki z rodziny widłakowatych (Lycopodiaceae), gatunki z rodzaju widliczka (Selaginella), a także poryblin kolczasty (Isoëtes echinospora) i poryblin jeziorny (Isoëtes lacustris).

Pokrój
Widłaki mają widlasto rozgałęzione pędy i korzenie. Pędy pokryte są drobnymi listkami, przymocowują się do podłoża za pomocą korzeni.

Liście
W liściu znajduje się tylko jedna, nierozgałęziona wiązka przewodząca. Liście widłaków są prawdopodobnie tworem filogenetycznie niezależnym od liści innych roślin naczyniowych i zaliczane są na ogół do mikrofili. Nie jest to jednak pewne bowiem brak luk liściowych w walcu osiowym przemawia za tym, że są to wyrostki łodygi zaopatrywane przez wyrosty protosteli.



Pozdrawiam!;)))